Deze pasta uit Sicilië (Palermo om precies te zijn) is omgeven door allerlei mythes over de receptuur. Ik heb het opgezocht en op verschillende Siciliaanse kookblogs gevonden, en allemaal schrijven ze een oud rijmpje en een schitterend verhaal over de totstandkoming.
Zo zou het afkomstig zijn van de Arabieren die Sicilië een tijd overheerst hebben, of zou er een kok van een vorst zijn geweest die een gerecht moest verzinnen waarbij hij alleen kon beschikken over ingrediënten die op het eiland overvloedig aanwezig waren.
Dat laatste is duidelijk het geval. Maar ook in Nederland is deze pasta goed mogelijk.
2 van de ingrediënten zijn wat lastiger: de verse sardientjes zijn een ramp om schoon te maken, dus ik heb ze uit blik gebruikt.
De wilde venkel groeit hier niet, dus ik heb gewoon een normale venkelknol gebruikt. Hier mijn versie van het recept:
350 g. penne
2 à 3 ansjovisfilets
1 grote ui
1 grote venkelknol
2 blikjes sardines in olijfolie
100 g pijnboompitten
100 g rozijnen
1 theelepel gemalen saffraan, of een paar draadjes
Snij de venkel in kleine blokjes en kook deze in ruim water met zout beetgaar. Bewaar het kookvocht om hier de pasta in te koken.
Fruit de gesnipperde ui met de ansjovisfilets in de olie van de sardines glazig, en laat de ansjovis oplossen tot een papje.
Bak de gekookte venkel mee. Voeg de sardines (waar je de graten uit hebt gehaald) toe. Dit worden kleine stukjes en snippertjes.
Voeg de saffraan toe en nog een beetje kookvocht van de pasta/ venkel.
Bak in een andere pan de pijnboompitten en rozijnen in een klein scheutje olijfolie.
Doe de beetgare pasta bij de saus en voeg de pijnboompitten en rozijnen toe.
Deze pasta is erg lekker, maar vraagt wel om een stevige witte wijn. Misschien een Siciliaanse sauvignon blanc o.i.d.
Misschien een idee om wat wijn door de saus te doen. Dat ga ik zelf de volgende keer proberen.
